Tijd voor een nieuw reisverslag

Eindelijk even de tijd en zin om een reisverslag te typen. De laatste 3 weken gaan alweer in en eerlijk gezegd heb ik nog helemaal geen zin om naar huis te gaan. Ik vermaak me iedere dag uitermate goed en heb super leuke mensen om me heen. Dit betekend natuurlijk niet dat ik mijn familie en vriendinnen niet mis maar toch zou ik hier best nog even langer willen blijven. Maar helaas dit is niet mogelijk want 23 januari wacht een eindpresentatie op ons en moet er dit jaar afgestudeerd worden.

Ik heb een hele lange tijd geen reisverslagen geschreven en heb genoeg dingen gedaan. Ik zal daarom de leukste dingen eruit pikken om toch even over te schrijven.

Een paar huisgenoten en ik zijn begonnen met salsa lessen. Echter moest ik helaas na les 1 er al mee ophouden doordat mijn gewrichten het niet aan konden. Tijdens een beweging maakte mijn heup weer een hopje en kon ik vervolgens bijna niet meer lopen. Geen salsa meer voor mij dus. Echter ben ik wel met mijn huisgenoten meegegaan iedere keer om toch even te kijken. Ook dit vond ik ontzettend leuk want het was er altijd gezellig en van kijken leer je toch! Mijn huisgenoten hebben in middels hun diploma gehaald en gaan in januari nog een paar keer door tot we weer weggaan. Ook dan zal ik weer van de partij zijn maar wel aan de zijkant.

Met de jongens van salsa zijn we ook op een trip gegaan. We zijn naar Blaka Watra gegaan, een klein soort vakantiepark in een stukje van de jungle met een klein soort meer. Ik heb echt onwijs genoten van dit weekend. Eigenlijk hebben we niet veel bijzonders gedaan. Maar met de gezellige mensen hebben we onwijs hard lopen chillen. Ook voor het eerst in een hangmat geslapen wat al een hele ervaring op zich is. Als ik er aan terug denk kan ik alleen maar glimlachen!

In mijn vorige verslag heb ik geschreven over een plantage waar we geweest zijn tijdens de dolfijnentrip. Laura en ik zijn hier naar toe terug gegaan om een uurtje te gaan paardrijden.

’S Morgens om 6:15 uur zijn we op de fiets gestapt om vervolgens een fietstochtje af te leggen naar Leonsberg waar onze boot zou vertrekken om 7:00 uur zodat wij naar de overkant konden naar de Plantage. Precies om 7 uur aangekomen want de tocht was toch iets langer dan verwacht konden we nog net mee op de boot met onze fietsen. Eenmaal aangekomen op de plantage werden we opgewacht door de een man die een soort eigenaar/baas is van de plantage werknemers. Hij heeft ons een beetje uitgelegd hoe of wat en toen zijn we naar de man gegaan die altijd de rondleidingen geeft daar. We hebben met hem wat gesproken en zijn vervolgens naar een plekje gegaan waar we moesten wachten totdat de paardenjongens onze paarden kwamen brengen.

In plaats van 1 uur hebben Laura en ik 4 uur lang paardgereden. We hebben gereden over de plantages. Wauw wat was dit mooi en wat is het heerlijk om weer even buiten de stad te zijn. De lucht in te ademen en dan denken: holy mozes wat is dit fijn. Eindelijk even geen uitlaatgassen etc. We hebben bijna alleen maar in galop gereden. Wij voelde ons echt fantastisch, zonder handen, handen in de lucht. Huppa gaan met die banaan dachten Lau en ik alleen maar.

Alleen de volgende dagen waren iets minder. Want 4 uur lang paardrijden nadat je dat heel lang niet meer gedaan hebt in niet de juiste kleding is eigenlijk niet zo verstandig. Zo’n gigantische pijn in onze rug dat we bijna niet meer konden lopen. Ikzelf had ook een blaar op mijn kont die open was gegaan waardoor ik de eerste dagen daarna niet eens normaal meer kon zitten waardoor mijn rug ook slechter werd. Maar eigenwijs als wij zijn doen wij natuurlijk gewoon een drankje en een dansje tijdens het uitgaan. Want de bewegingen gaan steeds makkelijker na een aantal drankjes. Maar gelukkig voor ons pakte dit toch best goed uit. De rugpijn werd iets minder. En ongeveer na een week was mijn wond op mijn kont ook weg en kan ik weer heerlijk zitten zoals ik wil.
In plaats van met een kussen onder mijn been zodat ik er net niet op zit of half op een bil of onderuit gezakt wat ongelofelijk charmant is.

Eigenlijk willen wij dit zeker nog een keer doen voordat we weggaan
maar zien toch stiekem ook wel heel erg op tegen weer die spierpijn.

Ondertussen zitten we in december en dat is in Suriname de feestmaand. Elke avond is er een ander feest en is er van alles te doen. De afgelopen dagen heb ik dus veel drank gezien en weinig slaap gehad. Wat vandaag een beetje zijn tol eist want ik voel me vandaag best wel ziek. Dus vandaag even iets rustiger aan en dan morgen OUD & NIEUW. Sinds ik in Suriname ben vraagt iedereen aan ons of we er wel nog zijn met oudjaar want dat is het feest van het jaar. Het moet ongelofelijk leuk gaan worden dus wij zijn ontzettend benieuwd.

Natuurlijk heb ik ook voor het eerst kerst niet thuis gevierd bij mijn lieve familie. Deze dagen waren best even vreemd. Wij hebben beide kerstdagen doorgebracht in de volle zon, bloedheet. Zo vreemd dat het niet koud is met kerst. Met kerst hebben wij natuurlijk gefeest! (ofcourse). Maar ook hebben wij een kerstdiner gehouden met het huis. Iedereen was door middel van lootjes in een koppel van 2 gegaan. Ieder koppel moest een gerechtje maken. Dit diner hebben wij tweede kerstdag gedaan. Iedereen was rond een uur of 5 wel ergens in een keuken of appartementje te vinden bezig met eten snijden of eten maken. Josephine en ik hebben een quiche gemaakt wat overigens onwijs goed gelukt was! Ik ben trots op ons! De anderen hebben ook super lekker gekookt en we hebben echt een gezellige avond gehad.

Voorderest ben ik vooral veel aan het chillen, mensen aan het ontmoeten en aan het genieten van de dagen.

Liefs, Lott.